سایه گستر

دست حفظش سایه گستر گشت تا بر روی بحر جمع شد از بس دل دریا ز آشوب جهان

کجا ای درخت تناور شدی؟ به سر بر که را سایه گستر شدی؟

در ظل او گریز که عنقای همتش بر باز زر جناح فلک سایه گستر است

چو بال پری بر بساط سلیمان بر آفاق شد سایه گستر شکوفه

گردد چو سایه گستر زاقصای باختر در زیر سایه تا به حد خاور آورد

فرود پایه ی ایوان سایه گستر اوست که برتر است ز ادراک و وهم و عقل و خیال