معنی لاله بناگوش

لغت نامه دهخدا

لاله بناگوش. [ ل َ / ل ِ ب ُ ] ( ص مرکب ) از صفات نیکوان. از اسمای محبوب. ( آنندراج ):
بیا ای ساقی لاله بناگوش
گل خلوت نشینان قدح نوش.حکیم زلالی.

آنکه بنا گوشش چون برگ لاله لطیف و سرخ است ( معشوق ): بیا ای ساقی لاله بناگوش. گل خلوت نشینان قدح نوش. ) ( زلالی لغ. )، از صفات نیکوان

شوخی شکرالفاظ و مهی لاله بناگوش سروی سمن اندام و بتی حورسرشتی

(خواهد شدن چو لاله بناگوش میکشان از نوبهار تاک شرر دست یافته است)

بر خار خشک اگر نظر ما فتاده است از یک نگاه، لاله بناگوش کرده ایم