لغت نامه دهخدا داغ بلند. [ غ ِ ب ُ ل َ ] ( ترکیب وصفی، اِ مرکب ) کنایه از نشانی باشد که بسبب سجده کردن بسیاری در پیشانی مردم بهم رسد. ( برهان ). داغ بلندان.
