تخیل به معنای قدرت ذهنی انسان برای تصور و تجسم چیزهایی است که در واقعیت وجود ندارند یا هنوز اتفاق نیفتادهاند. این توانایی به انسان اجازه میدهد تا تصاویر، صداها، حسها و حتی موقعیتهایی را در ذهن خود بسازد و آنها را تجربه کند، بدون اینکه آنها را به صورت واقعی دیده یا لمس کرده باشد.
تخیل علاوه بر جنبههای فردی، در پیشرفت علمی، ادبیات و هنر نیز بسیار مؤثر است. دانشمندان و مخترعان با تخيل خود میتوانند فرضیات جدید بسازند و مسائل پیچیده را به روشهای نوین حل کنند. نویسندگان و هنرمندان نیز با استفاده از این قدرت ذهنی خود دنیاهایی خلق میکنند که میتواند الهامبخش یا آموزنده باشد.
تخیل ممکن است کاملاً از واقعیت جدا باشد یا بر پایه واقعیات شکل گیرد و آنها را تغییر دهد یا تکمیل کند. بر خلاف تصور اشتباه، تخیل صرفاً توهم یا خیالپردازی بیپایه نیست، بلکه فرایندی شناختی و ذهنی است که به انسانها امکان میدهد فراتر از محدودیتهای موجود، تفکر کنند و راههای جدیدی بیابند. این توانایی به ویژه در دوران کودکی و در فرآیند یادگیری اهمیت ویژهای دارد و به رشد ذهنی و فکری کمک میکند.