خصومت به معنای حالت دشمنی و کینه‌توزی میان دو نفر یا گروه است. این واژه نشان‌دهنده احساسات منفی پایدار و تمایل به آسیب رساندن به طرف مقابل می‌باشد. خصومت معمولاً نتیجه‌ی اختلافات، سوءتفاهم‌ها یا رقابت‌های طولانی‌مدت شکل می‌گیرد و فراتر از یک ناراحتی گذرا است.
این حالت می‌تواند به شکل رفتارهای خصمانه، کلمات تند، یا حتی اقدامات عملی علیه دیگری بروز کند. افراد دارای خصومت غالباً از بخشش یا مصالحه اجتناب می‌کنند و تمرکزشان بر مقابله و آسیب رساندن است. احساس دشمنی در طول زمان می‌تواند روابط را به شدت تحت فشار قرار دهد و مانع تعامل مثبت شود.
خصومت نه‌تنها روابط فردی بلکه محیط اجتماعی و گروهی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. استمرار آن می‌تواند به نزاع، بی‌اعتمادی و تضعیف همبستگی میان افراد یا جوامع منجر شود. مدیریت و کاهش آن نیازمند آگاهی، گفت‌وگو و تلاش برای حل تعارضات است تا اثرات منفی آن محدود شود.