حبیبی

حبیبی، شاعر نامدار عثمانی، در سده‌های نهم و دهم هجری می‌زیسته است. وی اصالتاً ایرانی بود و در دوران فرمانروایی سلطان بایزید دوم به اسلامبول (استانبول) مهاجرت کرد. او که انسانی عالم و ادیب بود، در زمینه‌های گوناگون دانش و ادب تبحر داشت و سفرهای بسیار کرد که این سفرها بر غنای فرهنگی و ادبی او افزود. حبیبی در نهایت در دوره‌ی سلطنت یاورسلطان سلیم خان درگذشت. سبک شعری حبیبی، تحت تأثیر پیشینه‌ی ایرانی او، آمیزه‌ای از ظرافت‌های ادبیات فارسی و عناصر فرهنگی محیط جدیدش بود. اشعار او که بیشتر در قالب غزل و با درون‌مایه‌ای عاشقانه سروده شده‌اند، از چنان ویژگی‌های منحصربه‌فردی برخوردارند که او را صاحب‌سبکی ویژه در شعر ترکی عثمانی کرده‌اند. حبیبی به‌عنوان پلی فرهنگی بین ایران و امپراتوری عثمانی، نقش مهمی در تبادل و غنای ادبی بین دو حوزه‌ی تمدنی ایفا کرد. میراث ادبی او، نماد پیوند عمیق فرهنگی و زبانی است و اشعارش تا به امروز مورد توجه ادیبان و پژوهشگران قرار دارد.