سرزمینی کهن در مشرق قارهٔ آفریقا است که مشتمل بر کشورهای کنونی اتیوپی، اریتره، جیبوتی و سومالی میشد. در حال حاضر، بزرگ‌ترین بخش آن، کشور اتیوپی را تشکیل میدهد. همچنین این واژه به معنای جماعتی است که از قبیلهٔ واحدی نیستند و از آنجا که ملت حبشه از قبایل گوناگونی تشکیل شده بود، به آنها اَحابیش اطلاق می‌شده است.
به نظر می‌رسد این نام در اصل به قومی در جنوب سرزمین عرب‌ها اطلاق می‌شده که به قسمت غربی یمن و سپس از آنجا به آفریقا کوچ کردند و با کوشیهای جنوب آفریقا که در هزارهٔ دوم قبل از میلاد از طریق آن به مناطقی که امروزه کنیا و تانزانیا نامیده می‌شوند، وارد شده بودند درآمیختند. آنان در آغاز دورهٔ مسیحیت به دو گروه تقسیم شدند: گروهی به زندگی مبتنی بر گردآوری خوراک و شکار ادامه دادند و گروه دیگر که از لحاظ فرهنگی برتری داشتند، ارتفاعات را به تصرف خود درآوردند و به نگهداری دام و تا حدی کشاورزی پرداختند.
هجرت‌های سَبئیون در سده‌های ششم و پنجم قبل از میلاد را نیز باید از جمله این مهاجرت‌ها دانست. با ورود سبئیون در قرن ششم قبل از میلاد به منطقه‌ای در اریتره به نام تَعزیه، پایه‌های نخستین دولت حبشه شکل گرفت. گفته شده است که نام حبشه برگرفته از کوهی در یمن به نام حَبُیش است و با ساکن شدن یمنی‌ها در حبشه، این نام بر آن سرزمین نیز اطلاق شده است.