بی پایاب به معنای عمیق و ژرف است و به طور خاص به آب‌ها و منابع آبی اشاره دارد که عمق آن‌ها مشخص نیست. این واژه برای توصیف دریاها، اقیانوس‌ها و رودخانه‌های بزرگ به کار می‌رود که به دلیل وسعت و عمق زیاد، نمی‌توان به راحتی عمق واقعی آن‌ها را اندازه‌گیری کرد.
استفاده از این واژه در ادبیات و شعر فارسی نیز رایج است و به نوعی حس رازآلودگی و عظمت را منتقل می‌کند و به تصوری از وسعت و عمق اشاره دارد که فراتر از درک عادی انسان‌هاست و به نوعی به عظمت و ابهت طبیعت اشاره می‌کند.
