خافقین

واژه‌ی «خافقین» در فارسی و عربی به معنای مشرق و مغرب یا خاور و باختر است. این اصطلاح جهت‌های جغرافیایی را نشان می‌دهد و بیانگر گستردگی یا احاطه‌ی کامل چیزی از شرق تا غرب است. در قرآن کریم و متون دینی، «خافقین» معمولاً برای اشاره به وسعت عالم یا احاطه خداوند بر کل جهان استفاده می‌شود. کاربرد این واژه نشان‌دهنده قدرت و حضور مطلق الهی است که مشرق و مغرب را تحت نظارت و علم خود دارد. مچنین در ادبیات و متون کلاسیک، «خافقین» به کار می‌رود تا مفهوم فراگیری و شمول را منتقل کند. به کار بردن این واژه در شعر و نثر، تصویر گستردگی، جهان‌شمولی یا احاطه کامل چیزی را برای خواننده به صورت بصری و معنایی برجسته می‌سازد.