ناخلف

ناخلف. [ خ َ ل َ ] ( ص مرکب ) کودک بدرفتار و بی ادب. نااهل. نالایق. ( آنندراج ). شریر. بدذات. ( ناظم الاطباء ). فرزند غیرصالح. فرزند بد: 
بنگر چه ناخلف پسری کز وجودتو
دارالخلافه پدر است ایرمان سرا.خاقانی.و مقاصد و اغراض وزرای وزرسگال آن است که چهار بالش مملکت به فرزند ناخلف شاه دهند. ( سندبادنامه ص 161 ). همان مقامات پیش آید که آن روزگار را از پسر ناخلف. ( سندبادنامه ص 113 ).

(خَ لَ ) [ ع - فا. ] (ص. ) ناصالح، بدرفتار.

۱. نااهل.
۲. [مجاز] فرزندی که از روش نیکوی پدر منحرف شود، فرزند ناصالح.

نااهل، فرزندناصالح، فرزندی که ازروش نیکوبگذرد
( صفت ) ۱ - فرزند بد رفتار بی ادب نااهل: [ و مقاصد و اغراض و زرای و زرسگال آنست که چهار بالش مملکت بفرزند ناخلف شاه دهند. ] ۲ - فرومایه بدسرشت چون رسید او پیشتر نزدیک صف بانگ برزد شیر هان ای ناخلف. ( مثنوی )

ناصالح، بدرفتار.

💡 پدران را خدای مزد دهاد نه چو ما کس که ناخلف پسریم

💡 پسر کو ناخلف باشد پسر نیست پدر کو هم بدآموزد پدر نیست

💡 سزای باغ نبودی تو، باغبان چه کند پسر چو ناخلف افتاد، چیست جرم پدر

💡 انسان عین گشت چو فرزند ناخلف بودنش رنج خاطر و نابودنش عذاب

💡 همزمان با انتشار بوف کور، نخستین کتاب مجموعه شعر او نیز با عنوان «چهار آوریل» منتشر شد و همچنین هم‌زمان با چاپ اشعار فروغ، دومین کتاب او با عنوان «فرزند ناخلف» بود که بازهم با همت دوستش در آمریکا به چاپ رسید.