مجال

کلمه مجال در زبان فارسی به معنای فضا یا زمینه است. این واژه می‌تواند به معنای فرصت یا امکان نیز استفاده شود. به طور کلی، مجال به فضایی اشاره دارد که در آن چیزی می‌تواند انجام شود یا وجود داشته باشد. بنابراین این کلمه‌ در فارسی به معنای فرصت، امکان یا زمانی برای انجام کاری است. این واژه از ریشه‌ی عربی گرفته شده و در فارسی به معنای زمانی یا موقعیتی آمده که در آن می‌توان کاری را انجام داد. مجال در گفتار روزمره و متون ادبی معمولاً به مفهوم «فرصت مناسب» یا «زمان خالی برای انجام امری» به کار می‌رود. برای نمونه، گفته می‌شود: «مجالی برای استراحت نمانده است». در ادبیات فارسی، این واژه گاه معنایی استعاری دارد و به معنای امکان زندگی، عشق یا تجربه نیز استفاده می‌شود. از نظر نحوی، این کلمه اسم است و می‌تواند همراه با افعال «داشتن»، «یافتن» یا «دادن» به کار رود. در زبان فارسی معیار، کاربرد آن هم در گفتار و هم در نوشتار بسیار رایج است. از نظر معنایی، با واژه‌هایی چون فرصت، وقت، امکان و موقعیت هم‌معنی است.