قلندر در زبان فارسی به معنای شخصی است که به زندگی عرفانی و زهد و بی‌اعتنایی به دنیا مشغول است. این افراد از قواعد و رسوم اجتماعی فاصله می‌گیرند و به جستجوی حقیقت و معنویت می‌پردازند. قلندرها در ادبیات فارسی به عنوان افرادی با روحیه آزاد و بی‌قید و بند شناخته می‌شوند که به دنبال حقیقت و عشق الهی هستند.
در ادبیات صوفیانه، قلندرها نمادهایی از عشق و عرفان هستند و به عنوان افرادی که از دنیا و مادیات فاصله گرفته‌اند، به تصویر کشیده می‌شوند. این واژه همچنین ممکن است به شخصیت‌هایی اشاره کند که در زندگی خود به سادگی و زهد زندگی می‌کنند و به دنبال تعالی روحی هستند.
