فلسطین

[ویکی فقه] فلسطین مهد ادیان توحیدی بزرگ تاریخ و محل تلاقی تمدن هاست. سرزمین پربرکت و زیبایی که از لحاظ سوق الجیشی، سیاحتی و دینی یکی از مهم ترین نقاط دنیا است. فلسطین در منتهی الیه غرب قاره آسیا و در شرق مدیترانه واقع شده است. فلسطین علاوه بر جایگاه دینی که مهد انبیاء و ادیان آسمانی است، به دلیل قرار گرفتن در خاورمیانه از اهمیت ویژه ای برخوردار است. قرار گرفتن فلسطین در میان تمدن های متخاصم کهن از یکسو و تشدید درگیری نیروهای مهاجم برای تسلط و تصرف آن از سوی دیگر اهمیت و حساسیت موقعیت آن را دو چندان کرده است.فلسطین از شرق به اردن، از غرب به دریای مدیترانه، از شمال و شمال شرقی به سوریه و لبنان و از جنوب به شبه جزیره مصر (سینا) و خلیج عقبه محدود می شود.
انسان های اولیه دوازده هزار سال قبل از میلاد مسیح در فلسطین زندگی می کردند. باستان شناسان در برخی از این مناطق استخوان های انسان های اولیه را یافته اند. شهرهای اریحا، مجد و غزه از کهن ترین شهرهای جهان به حساب می آیند. به دلیل وضعیت جغرافیایی، رونق کسب و کار و کشاورزی، مهاجرت به این سرزمین از چند هزار سال قبل از میلاد آغاز شد.نخستین گروه مهاجر، کنعانی ها بودند. کنعانی ها از تبار کنعان بن سام بن نوح علیه السّلام می باشند. این گروه ساکنان اصلی فلسطین محسوب می شوند و سرزمین فلسطین به واسطه نام آنها «ارض کنعان» لقب گرفت. کنعانی ها ساکنان اصلی فلسطین شدند و با اشتغال به کشاورزی، دامپروری و تجارت، در پی ریزی این تمدن کهن تلاش نمودند. کنعانی ها قریب به ۲۰۰ شهر از جمله شهرهای معروف قدس و نابلس را بنا کردند. در قرن سیزدهم پیش از میلاد قبایل جنگجویی از جزیره کرت و دریای اژه وارد فلسطین شدند که نام اصلی آنان pelest بود. پلست ها، دشت ساحلی از غزه تا حیفا را به تصرف خود درآوردند. پس از زمانی فلسطینی ها جذب آیین کنعانی شدند و الهه آنها (دایگون، بعل و عشتار) را می پرستیدند.فنیقی ها در حدود ۲۵۰۰ سال پیش از میلاد به فلسطین مهاجرت نمودند و شهر اورسالم را بنا نهادند. (قدس)پس از آن نبطی ها که فرقه ای عرب تبار بودند به فلسطین مهاجرت نمودند. این قوم قرن ششم پیش از میلاد از جزیرة العرب به این منطقه آمدند.حضرت ابراهیم علیه السّلام متعاقب شروع دعوت توحیدی اش، حوالی سال ۲۰۰۰ قبل از میلاد به منظور صیانت از دین خود به همراه برادرزاده اش حضرت لوط به فلسطین مهاجرت نمود. حضرت ابراهیم در شهر الخلیل (هبرون) اقامت گزید. حضرت ابراهیم از همسر اول خود سارا صاحب فرزندی به نام حضرت اسحاق شد و قبل از آن نیز از همسر دوم خود هاجر، حضرت اسماعیل متولد شده بود.حضرت یعقوب فرزند حضرت اسحاق بود، از حضرت یعقوب فرزندانی متولد می شوند که یکی از آنان حضرت یوسف بود. حضرت یعقوب و فرزندانش در دوره پادشاهی حضرت یوسف به مصر عزیمت می کنند. فرزندان حضرت یعقوب در مصر باقی ماندند و سال ها بعد به همراه حضرت موسی علیه السّلام، پیامبر برگزیده خدا به فلسطین رجعت نمودند.پیامبران بنی اسرائیل در سرزمین فلسطین به ارشاد و هدایت مردمان آن بلاد مشغول می گردند. در زمان حضرت داود علیه السّلام و حضرت سلیمان علیه السّلام، قوم بنی اسرائیل به شوکت می رسند.پس از فوت حضرت سلیمان بین یهودیان و ساکنان آن دیار درگیری هایی رخ می دهد و دو حکومت یکی در شمال به نام اسرائیل و به پایتختی سامریا و دیگری در جنوب به نام یهودا به پایتختی اورشلیم تشکیل می گردد. جنگ و خونریزی میان این دو حکومت بالا می گیرد و ماجرا با تسلط آشوریان بر حکومت اسرائیل پایان می پذیرد. حکومت یهودا نیز توسط بخت النصر پادشاه کلدانی (بابل) سرنگون شد و یهودیان به بردگی و اسارت درآمدند.با سرنگونی حکومت بابل توسط کوروش هخامنشی، پادشاه ایران، فلسطین تحت فرمانروایی کوروش درآمد و وی به یهودیان اجازه بازگشت به فلسطین را داد. یونانی ها در سال ۴۷۹ قبل از میلاد، در نبرد دریایی «سلامین» در جنگ با جانشینان داریوش هخامنشی به پیروزی رسیدند و اسکندر مقدونی توانست حکومت ایرانی ها را پایان بخشد؛ از آن زمان قدس و فلسطین کاملا به اشغال یونانی ها درآمد. پس از یونانی ها، سلوکیان و پس از آن رومی ها فلسطین را به اشغال خود درآوردند. در دوره تسلط رومی ها حضرت مسیح علیه السّلام در شهر بیت اللحم دیده به جهان گشود. یهودیان در دربار حکام رومی علیه مسیح و حواریونش توطئه می کردند و در نهایت حضرت مسیح علیه السّلام به صلیب کشیده شد. پس از پیوستن رومی ها به دین مسیح و تجزیه امپراتوری روم، قسطنطنیه، پایتخت امپراتوری روم شرقی شد و بیزانس نام گرفت. ملکه هلینا مادر امپراتور قسطنطنیه در سال ۳۲۶ میلادی از فلسطین دیدار و کلیسای قیامت را در قدس و کلیسای المهد را در بیت اللحم بنا نهاد.