عبارت دست تنگ به معنای ناتوانی در تأمین نیازهای مالی و اقتصادی است. این اصطلاح به وضعیتی اشاره دارد که فرد یا خانواده به دلیل کمبود منابع مالی، قادر به تأمین هزینههای زندگی و نیازهای اولیه نیستند. به عبارتی، دست تنگ به نوعی نمایانگر فقر و محدودیتهای مالی است که افراد در زندگی روزمره با آن مواجه میشوند.
افراد با وضعیت دست تنگ غالباً با چالشهای متعددی روبرو هستند، از جمله ناتوانی در خرید کالاهای اساسی، تأمین مسکن مناسب و دسترسی به خدمات بهداشتی و آموزشی. این شرایط میتواند به مشکلات روحی و روانی منجر شود و احساس ناامیدی و بیثباتی را در زندگی آنها ایجاد کند. همچنین، این افراد ممکن است به دلیل فشار مالی، از فرصتهای شغلی و آموزشی کمتری برخوردار شوند.
توجه به وضعیت افراد دست تنگ در هر جامعهای ضروری است، زیرا نابرابری اقتصادی میتواند به ناپایداری اجتماعی و مشکلات گستردهتری منجر شود. حمایت از این افراد از طریق برنامههای اجتماعی، خیریهها و سیاستهای حمایتی میتواند به بهبود شرایط زندگی آنها کمک کند. افزایش آگاهی جامعه نسبت به این موضوع میتواند به ایجاد همبستگی و تلاشهای جمعی برای کاهش فقر و بهبود زندگی افراد نیازمند منجر شود.