کلاویه

کلاویه به معنای شستی یا کلید در سازهایی مانند ارگ و پیانو است که برای تولید صدا و نت‌های موسیقی مورد استفاده قرار می‌گیرند و نقش کلیدی در عملکرد این سازها ایفا می‌کنند.

انواع کلاویه‌ها در پیانو

رنگ‌های سفید: کلاویه‌های سفید نمایانگر نت‌های طبیعی (C، D، E، F، G، A، B) هستند و در یک پیانو معمولی، معمولاً ۵۲ کلید سفید وجود دارد.

رنگ‌های سیاه: آن‌ها نمایانگر نت‌های نیم‌پرده‌ای (C#، D#، F#، G#، A#) هستند و در یک پیانو معمولی، معمولاً ۳۶ کلید سیاه وجود دارد.

عملکرد کلاویه‌ها

فشار بر روی آن‌ها: با فشار دادن هر یک از این کلیدها، مکانیزم‌های داخلی ساز (مانند چکش‌ها در پیانو) فعال می‌شوند و باعث ایجاد صدا می‌شوند.

تولید صدا: شدت و کیفیت صدا بسته به فشار و سرعتی که نوازنده بر روی کلیدها وارد می‌کند، متفاوت خواهد بود.

تصویر معنی کلاویه

فرهنگ معین

(کِ یِ ) [ فر. ] (اِ. ) شستی ارگ و پیانو.

فرهنگ فارسی

( اسم ) شستی ارگ یا پیانو.

دانشنامه آزاد فارسی

کِلاویه (keyboard)
در موسیقی، یک دسته «کلاویه» (اهرم هایی که با انگشتان یا پاها به کار می افتند) که کنار هم چیده شده و مطابق با زیرایی (زیروبمی) نت های تحت اختیار خود، ترتیب یافته اند. این دسته کلاویه بخشی از سازهای کلاویه دار مختلف را تشکیل می دهند و اجراکننده را قادر می سازند تا تعداد بسیار بیشتری از سیم ها یا زبانه ها را، نسبت به حالت بدون کلاویه، در اختیار داشته باشد. کلاویه از ابتکارهای بزرگ و مهم موسیقی غربی است، که در سازهای قرون وسطایی گونۀ ارگ (شامل ارگ قابل حمل و ارگ زبانه ای ) ارائه شد، و درپی آن به سازهای زهی رنسانسی همچون کلاویکورد و هِردی ـ گِردی انتقال یافت. سازهای کلاویه دار به گونه ای طراحی شده اند که بازتولید دقیق و عینی فاصله های موسیقایی را امکان پذیر سازند. کلاویکورد در ابتدا مدلی از مونوکورد بود. افزودن کلاویه به آن موجب شد که با توجه به رابطۀ طول سیم (وضعیت مماس، معادل یک خرک کلاویه دار) به زیرایی، توانایی این ساز برای اجرای نت های بیشتر افزایش یابد. در زمانی که طرح مرکاتور، نقشه کشی جغرافیایی را دچار تحولی بنیادی کرده بود، کلاویه ها، گام سازیِ پیوسته را برای ایجاد فضای زیرایی (زیروبمی) ارائه دادند. سازندگان آلات موسیقی به سراغ عملکرد کلاویۀ سازگارتری رفتند تا بازارهای تازه ای برای غیرحرفه ای ها و کاربران خانگی پدید آورند، و بدین ترتیب در کلاویکورد یک گیتار با مضراب مکانیزه، در هارپسیکورد یک لوت مکانیزه، در هِردی ـ گِردی یک ویول کلاویه دار، و در فورته پیانو یک دولسیمر مکانیزه ایجاد کردند.

جملاتی از کلمه کلاویه

توسعهٔ اعتدال مناسب در قرن هفدهم اجازه داد که سازهایی که کوک ثابت دارند هم بتوانند در تمام کلیدها صدای مناسبی تولید کنند. مجموعهٔ معروف کلاویهٔ خوش‌آهنگ از یوهان سباستین باخ از این تحول نهایت استفاده را برد و در آن قطعاتی در تمام ۲۴ کلید بزرگ و کوچک وجود داشت. با وجود این که این روش از فاصله‌های ناخوشایند (مانند فاصلهٔ ولف) اجتناب می‌کرد، اما در آن اندازهٔ فواصل هنوز بین کلیدهای مختلف سازگار نبود؛ بنابراین هر کلید هنوز هم شخصیت خاص خود را داشت.