کسلان

لغت نامه دهخدا

کسلان. [ ک َ ] ( ع ص ) سست و کاهل. ج، کسالی [ ک َ لا / ک ُ لا ]. کِسالی؛ کسلی [ ک َ لا ]. ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ). و کسالی [ ک ِ لا ]. ( ناظم الاطباء ).
کسلان. [ ک َ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان تیر چائی بخش ترکمان شهرستان میانه. کوهستانی است و 482 تن سکنه دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4 ).

فرهنگ معین

(کَ ) [ ع. ] (ص. ) سست، کاهل.

فرهنگ عمید

کسل، سست، ناتوان.

فرهنگ فارسی

کسل، سست
( صفت ) سست کاهل.

ویکی واژه

سست، کاهل.

جمله سازی با کسلان

رسن در گلو بر بط از چوب خوردن چو طفل رسن تاب کسلان نماید
برای خلق باشد طاعت عابد نه بهر حق چو بینی در برون چالاک واندر خانه کسلانش
نمازی نیست گرچه هفت دریا اندرون دارد کسی کاندر پرستش هست هفت اندام کسلانش
چه پای‌بست حضر مانده‌ام به دست تهی تفو به همت ‌کوتاه و طبع ‌کسلانم
چون دید مرا گفت او داری سر مهمانی گفتم که بلی دارم بی سستی و کسلانی
بگفت آری برخیز روز تهنیت است به شوق شعر برانگیز طبع کسلان را
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
پومپویر یعنی چه؟
پومپویر یعنی چه؟
گوت یعنی چه؟
گوت یعنی چه؟
فال امروز
فال امروز