لغت نامه دهخدا
کاردک. [ دِ ] ( اِخ ) هیپولیت ریوای مشهور به آلن نویسنده فرانسوی متولد در لیون ( 1804 - 1869 م. ). مؤلف «کتاب ارواح » و «کتاب مدیوم ها».
کاردک. [ دِ ] ( اِخ ) هیپولیت ریوای مشهور به آلن نویسنده فرانسوی متولد در لیون ( 1804 - 1869 م. ). مؤلف «کتاب ارواح » و «کتاب مدیوم ها».
(دَ ) (اِمصغ. ) ابزاری با تیغة فلزی دارای لبة پهن برای گستردن رنگ یا بتونه ساخته شده است.
۱. کارد کوچک.
۲. آلت فلزی دم پهن و دسته دار که در نقاشی برای آستر کشیدن، آمیختن، و ساختن رنگ ها به کار می رود.
هیپولیت ریوای مشهور به آلن نویسنده فرانسوی ( و. لیون ۱۸٠۴ - ف. ۱۸۶۹ م. ). اوراست: کتاب ارواح و کتاب مدیوم ها.
{scraper} [خوردگی] افزاره ای که از آن اغلب به همراه توپک (pig ) برای زدودن رسوب از خطوط لوله استفاده می شود
کاردک یک ابزار کوچک با تیغه پهن، صاف و انعطاف پذیر است که به منظور مخلوط کردن، پهن کردن، مالیدن و برداشتن موادی نظیر خوراک ها، دارو ها، رنگ ها، بتونه و گچ مورد استفاده قرار می گیرد.
ابزاری با تیغة فلزی دارای لبة پهن برای گستردن رنگ یا بتونه ساخته شده
💡 هر کاردک از دو قسمت تشکیل شدهاست: الف:تیغه فلزی ب: دسته چوبی
💡 از لوازم و تجهیزات ذیل میتوان برای آینه کاری استفاده کرد: خطکش چوبی میز زیردستی الماس آینه کاردک قلم طراحی از آینه کاری اکثراً در چه جاهایی استفاده میکنیم؟
💡 اسپیریتوالیسم فرانسوی، بیشتر بهعنوان اسپریتیسم معروف است، در سراسر فرانسه و کشورهای آمریکای لاتین مشهور میباشد. نخستین پژوهشگر و نویسنده آن آلن کاردک است.