معنی چام | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

چام. ( اِ ) بمعنی چم و خم باشد. ( برهان ) ( آنندراج ) ( جهانگیری ) ( ناظم الاطباء ) ( فرهنگ نظام ). || قر و غربیله. رفتاری از روی ناز. مؤلف آنندراج نویسد: «... و از این روی رفتار بناز و وقار را چمیدن و چامیدن نیز گویند» و مؤلف فرهنگ نظام نویسد: «... خرامیدن بناز را از این جهت چامیدن و چمیدن گویند که شخص در حالت ناز، چم و خم میرود». || گردونی که کاه از غله بدان جدا کنند. رشیدی گفته: «از این جاست که گردونی را که کاه را از غله بدان جدا کنند چام گویند چه بواسطه حرکت دوری گویا چم و خم دارد و گاهی می چمد. ( آنندراج ). گردونی که زارعان با آن غله را از کاه جدا میکنند. ( فرهنگ نظام ). || کژی. || دانه. || گره. || دگمه. || چین. || نورد. || روش و طریقه. || دره. || زمین پست. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ معین

(اِ. ) خم، پیچ و خم.

فرهنگ فارسی

( اسم ) خم پیچ و خم.
قرو غربیله. رفتاری از روی. یا گردونی که کاه از غله بدان جدا کنند. یا کژی. یا دانه. یا گره. یا دکمه. یا روش و طریقه. یا دره. یا زمین پست.