پیچک

پیچک. [ چ َ ] ( اِ مصغر ) پیچ کوچک. پیچ خرد. || ( اِ مرکب ) پیچ. داردوست. کتوس ( در بعضی نقاط شمالی ایران ). مهربانک. عشق پیچان. قسمی لبلاب. انواع گلها که بر درخت یا ستونی پیچیده و بالا روند. نوع گیاهها که بر درختان برروند و زینتی باشند. نامی که غالباً بگیاهان پیچنده دهند مانند عشقه و لبلاب و غیره. گیاهی که بر درخت پیچد و آن را خشک کند. ارغچ، ارغک، ارقژ، ازغچ، نویچ، نوپیچ، نوح، تربد. حبل المساکین. بقله بارده. شجره بارده. غساک، پنجه. بویچه. قسوس ( قشوش ).پرسیان. لوک. فژغند. کشت بر کشت. سابود. واجد. سن. ( آنندراج ): سرند؛ گیاه پیچک. ( منتهی الارب ). رجوع به داردوست و لبلاب شود. || درختی که در جنگلهای مازندران یافت شود و برای کاغذسازی مفید است. ( جغرافیای طبیعی کیهان ). در دره شهرستانک این نام را به داغوش دهند. رجوع به داغوش شود. || سربند زنان. ( برهان ). مقنعه زنان: و از طرفی بازیگاه دستمال و سماع خانه دستار چنان گرم شد که مقنعه سرانداز و پیچک رقاص گشته. ( نظام قاری ص 155 ).
کمخا چه حاجتست برو پیچک طلا
معشوق خوبروی چه محتاج زیورست ؟نظام قاری ( دیوان البسه ص 50 ).رازی که در میان سر آغوش و پیچک است
آن راز سربمهر بمعجر نوشته اند.نظام قاری ( دیوان البسه ص 23 ).اگر آنجا حسیبک و زیچک است اینجا سرآغوش و پیچک است. ( دیوان البسه نظام قاری ص 9 ). || گروهه ریسمان و ابریشم. ( برهان ). گلوله. چیزی که ابریشم و ریسمان بر آن پیچند. ( تحفةالسعادة ). استوانه ای که به دور آن سیم یا نخ پیچیده شود. || انگشتری بی نگین که از شاخ و استخوان سازند. ( برهان ) ( جهانگیری ).

اسم: پیچک (دختر) (فارسی) (طبیعت) (تلفظ: pichak) (فارسی: پیچک) (انگلیسی: pichak)
معنی: نام نوعی گیاه، گیاهی زینتی که ساقه ای بالا رونده دارد

💡 پیچک لاغر آویخته در دامن سرو مثلی باشد از لیلی و از مجنونا

💡 با مرگ کجا پیچد آن زلفک و آن پیچک بر چرخ کجا پرد آن پرک و آن بالک

💡 کنون چو پیچک پیچیده بسرو و سمن ولی چو باد خزانی وزد بباغ بهار