نردبان

نردبان. [ ن َ ] ( اِ ) نردبام ( شیرازی ). نوردبان ( اصفهانی ). کردی دخیل: نردووان، ( درجه، نردبان )، نردوآن، اردوان، گیلکی دخیل: نردبام، تهرانی: نوردبون، در اراک: نردونگ، ظاهراً از:نرد ( نورد ) + بان ( = بام ). دو چوب یا آهن عمودی که در میان آنها به فاصله ها چوبهائی افقی کار گذاشته باشند و برای بالا رفتن از درخت و دیوار و امثال آن به کار رود. ( از حاشیه برهان قاطع چ معین ). ترجمه درجه است و به معنی زینه باشد اعم از چوب و غیر چوب. ( برهان قاطع ). و اصل در آن نوردبام بود که راه بام به آن نوردیده می شود. ( از آنندراج ) ( از انجمن آرا ). دو چوب بلندی که در میان آنها به فاصله ها چوب ها مانند پله های پلکان کار گذاشته شده و در بالا رفتن از درخت و دیوار و جز آنها استعمال می شود. ( از فرهنگ نظام ). زینه. ( غیاث اللغات ). پله. درجه. مرتبه. زینه، خواه از چوب باشد یا جز آن. ( ناظم الاطباء ). سُلَّم. ( ترجمان القرآن ) ( دهار ). معراج. ( منتهی الارب ) ( دهار ). اُدْرُجّة. دَرَجة. دُرْجة. دُرَجّة. مِرقاة. مَرقاة. ( از منتهی الارب )