منفور

منفور در زبان فارسی به معنای تنفرآور یا ناپسند است. این واژه برای توصیف افراد، رفتارها یا چیزهایی استفاده می‌شود که باعث ایجاد احساس تنفر، انزجار یا عدم پسند در دیگران می‌شوند. این واژه از ریشه نفرت به معنای تنفر و انزجار است.

کاربردها

در توصیف افراد: ممکن است به افرادی اطلاق شود که رفتار یا شخصیت آن‌ها باعث ایجاد تنفر یا انزجار در دیگران می‌شود. به عنوان مثال، فردی که به طور مداوم به دیگران آسیب می‌زند یا رفتارهای غیراخلاقی دارد، ممکن است به عنوان منفور توصیف شود.

در توصیف رفتارها یا اعمال: رفتارهایی مانند دروغ‌گویی، خیانت، یا بی‌احترامی به دیگران می‌توانند به عنوان منفور شناخته شوند.

در توصیف مفاهیم یا ایده‌ها: برخی ایده‌ها یا عقاید که به طور گسترده‌ای مورد تنفر قرار می‌گیرند، نیز می‌توانند به عنوان منفور توصیف شوند.

لغت نامه دهخدا

منفور. [ م َ ] ( ع ص ) مغلوب. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || دورگردیده. ( آنندراج ). || ترسیده. ( آنندراج ). || نفرت کرده شده و ناپسند و مکروه. ( ناظم الاطباء ). مورد نفرت واقعشده.
- منفور شدن؛ نفرت کردن و کراهت داشتن. ( ناظم الاطباء ).
- || مورد نفرت واقع شده. ناپسند واقع شدن.

فرهنگ معین

(مَ ) [ ع. ] (اِمف. ) ناپسند، مورد نفرت.

فرهنگ فارسی

موردنفرت، ناپسند، رمیده، دورشده
( اسم ) مورد نفرت واقع شده ناپسند دور شده جمع: منفورین.

جملاتی از کلمه منفور

خصم انام و دشمن ملک منفور ملک و خیل انام
منفور به نزد پیر و برنا ملعون بر کافر و مسلمان
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم