معترف

حور با شاهد ما لاف لطافت می زد لیکن از منظر او معترف آمد بقصور

من فقیر ز فضلت چه می توانم گفت به غیر اینکه شوم معترف به عجز و قصور

حور فردا که چنین روی بهشتی بیند گرش انصاف بود معترف آید به قصور

به عجز خویشتن شد معترف (صامت) ز مدح تو که نبود خامه را در وادی تحریر یارایی

چون من به کرد خویشتنم معترف شده بر من چه حاجت است گواهی دست و پا