مظنه

لغت نامه دهخدا

( مظنة ) مظنة. [ م َ ظِن ْ ن َ ] ( ع اِ ) موضع ظن یا جای گمان بردن.ج، مَظان. ( آنندراج ) ( غیاث ). جای گمان بردن چیزی راکه در آنجای است. ج، مظان. ( منتهی الارب ). جایی که گمان میرود چیزی در آنجا باشد. ( ناظم الاطباء ). مظنة الشی ٔ، جای معهود چیزی که گمان رود آن چیز در آنجاست.ج، مظان. ( از اقرب الموارد ) ( از محیطالمحیط ): مطمح نظرش جای خطرناک و مظنه هلاک. ( گلستان ).
مظنه. [ م َ ظَن ْ ن َ / ن ِ ] ( از ع، اِ ) گمان و پندارو اندیشه و قیاس و وهم و احتمال. || گویاو شاید و یحتمل. ( ناظم الاطباء ). || در تداول بازاریان ایران، نرخ. بها و نرخ تقریبی. ج، مظان و مظنه جات. ( از یادداشت های به خط مرحوم دهخدا ).

فرهنگ معین

(مَ ظِ نَّ ) [ ع. مظنة ] (اِ. ) ۱ - گمان، پندار. ۲ - در فارسی به معنای بها و نرخ کالا. ج. مظان.، ~ دستِ کسی آمدن از قیمت یا وضع خبردار شدن.

فرهنگ عمید

۱. جایی که گمان وجود چیزی در آن برود، جای گمان بردن.
۲. نرخ و ارزش کالا.

فرهنگ فارسی

جای گمان بردن، جائی که گمان وجودچیزی در آن برود، مظان جمع، درفارسی به معنی نرخ وارزش کالا هم میگویند
( اسم ) ۱- جایی که گمان می رود در آنجا چیزی باشد:... و بهر جایی که مظنه بود پادشاه را جست. جمع: مظان. ۲ - گمان ظن. ۳ - بدگمانی: و خلیفه مظن. آن داشت. ترکان خاتون او را پیش خلیفه فرستاد تا خلیفه التماس او را باجابت مقرون گردانید. یا رفع مظنه شدن. بر طرف شدن بدگمانی و سوئ ظن: این معنی مرعوب خلایق افتاده فی الجمله رفع مظن. مردم شد. ۴ - تصور میرود گمان میکنم: مظنه امروز هم فلان اینجا نمی آید. ۵ - نرخ کالا ارزش: مظن. برنج مظن. چای.
ماخوذ از تازی گمان و پندار و اندیشه و قیاس و وهم و احتمال.