مشتعل

مشتعل. [ م ُ ت َ ع ِ ] ( ع ص ) شعله زن. سوزان به زبانه کشی. ( از غیاث ) ( از آنندراج ). برافروخته. شعله زن. زبانه کش و روشن. ( از ناظم الاطباء ). ملتهب. زبانه زن. زبانه زنان. شعله ور. سوزان. برافروخته. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).
- مشتعل شدن؛گُر گرفتن. زبانه کشیدن آتش. الو گرفتن. درگرفتن. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).
- مشتعل کردن؛ برافروختن. افروختن.

(مُ تَ عِ ) [ ع. ] (اِفا. ) برافروخته، شعله ور، سوزان.

برافروخته، شعله ور، زبانه کش.

آتش برافروخته، شعله ور، زبانه کش
( اسم ) شعله زن ( آتش ) برافروخته شعله ور.

💡 مشتعل شد آتش گیتی فروز از تیغ کوه گشت شیر بیشه ی نیلوفری غایب ز غاب

💡 آشفته آتشت بدل گشته ز رشک مشتعل آتش دشمنی بکش زود به آب دوستی

💡 نور ایشان فروغ عقل ودل است شمع دل زان جناب مشتعل است

💡 آندم که آتش غضبت مشتعل بود بر کوه اگر رسد اثر آن شود ز گال

💡 آتش سودا که شود مشتعل دیگ درون کی بنهد جوش را

💡 چنان آن غیرت الله مشتعل شد که برق از اشتعال خود خجل شد