معنی مسامت | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

مسامت. [ م ُ م ِ] ( ع ص ) نعت فاعلی از مسامتة. مقابل و موازی چیزی قرار گیرنده. روبرو و مقابل شونده. رجوع به مسامتة شود: هر گه خورشید مسامت جایگاهی شود و یا قریب مسامت و بدان جایگاه آب بود.. بخار شود... و هرگاه که خورشید از مسامت آن جایگاه دور شود... هوای اوسرد شود.... ( رساله کائنات جو ابوحاتم اسفزاری ).
مسامت. [ م َ م َ ] ( ع اِ ) مسامة. چوبی پهن و کلفت که در زیر قاعده در نصب کنند. || چوب جلو هودج. رجوع به مسامة شود.
مسامة. [ م َ م َ ] ( ع اِ ) چوبی است پهنا غلیظ در زیر هر دو قاعده در. || چوب پیش هودج. ( منتهی الارب ).