مزاجی صفتی است برگرفته از واژه «مزاج» که به معنای ترکیب و آمیزش عناصر جسم یا روح به‌کار می‌رود. بنابراین «مزاجی» به چیزی گفته می‌شود که مربوط به مزاج، طبع یا حالت بدنی و روانی انسان باشد. در پزشکی سنتی، این اصطلاح به ویژگی‌هایی اشاره دارد که بر اساس ترکیب اخلاط چهارگانه در بدن شکل می‌گیرد.
در گفتار عمومی، وقتی کسی را «مزاجی» می‌خوانند، غالباً به معنای فردی است که حالات روحی یا رفتاری‌اش زود تغییر می‌کند. این کاربرد ریشه در همان مفهوم اصلی دارد، زیرا دگرگونی مزاج می‌تواند باعث تغییر در خلق‌وخو و رفتار شود. به همین دلیل، این واژه هم در معنای علمی و هم در معنای عامیانه حضور دارد.
مزاجی در معنای کلی، هر چیزی را توصیف می‌کند که با طبع، سرشت یا حالات بدنی و روحی ارتباط داشته باشد. چه در متون علمی و چه در گفت‌وگوهای روزمره، این واژه بیانگر پیوند مستقیم با وضعیت جسمانی یا روانی انسان است و درک آن برای توضیح ویژگی‌های فردی و رفتاری اهمیت دارد.