در زبان فارسی، واژه لوس به طور معمول به معنای نازک و نرم به کار می‌رود و در برخی مواقع به ویژگی‌های نازپرورده و وابسته اشاره دارد. در گفتار روزمره و ادبیات، این اصطلاح بیشتر به مفاهیمی چون محبت و نرم‌خویی اشاره می‌کند و در مواردی نیز به صفت بی‌محتوا و سطحی بودن اطلاق می‌گردد. به عبارت دیگر، لوس می‌تواند نشان‌دهنده نوعی رفتار یا برخوردی باشد که فاقد عمق و جدیت است و بیشتر بر جنبه‌های ظاهری و احساسی تمرکز دارد. این واژه می‌تواند در توصیف شخصیت‌ها یا موقعیت‌هایی به کار رود که در آنها احساسات و عواطف به شکلی سطحی و بدون عمق بیان می‌شوند.
لوس
لغت نامه دهخدا
لوس. ( اِخ ) لوسی. رجوع به لوسی شود.
لوس. [ ل َ ] ( ع مص ) شیرینی و جز آن جستن جهت خوردن. || چشیدن. ( منتهی الارب ) ( تاج المصادر ). || به زبان گردانیدن چیزی در دهان. ( منتهی الارب ).
لوس. ( اِ ) روباه: و لوس به زبان بیهقیان روباه بود. ( تاریخ بیهق ).
لوس. ( اِ ) غش کافور. غش که در کافور کنند.باری که به کافور زنند تا بسیارش کنند:
کافور تو با لوس بود مشک تو با ناک
با لوس تو کافور کنی دائم مغشوش.کسائی.|| دهان کج. کج دهان. || لجن و خلابی که پای به دشواری از آن توان برآورد. ( برهان ).
لوس. ( اِ ) لس: پیش ایشان فاتحةالکتاب آن حضور است حضوری که اگر جبرئیل بیاید لوس خورد. ( مناقب افلاکی ). رجوع به لُس شود و شاید این کلمه کوس باشد.
لوس. ( اِ ) تملق. فروتنی. چرب زبانی. مردم را به زبان خوش فریفتن و بازی دادن. ( از برهان ). گفتار خوش. گفتار فریبنده. فروتنی بیش از اندازه. فریفتن به فروتنی و تملق و چرب زبانی بود. ( جهانگیری ). لابه است، یعنی فریفتن به گفتار خوش و بی اندازه فروتنی کردن. ( اوبهی ). تملق. چاپلوسی. ( غیاث ). فریبندگی. فریب. فروتنی کردن باشد و به زبان مردم را فریفتن و مبالغت ( ؟ ) کردن. ( صحاح الفرس ):
نشکیبند ز لوس و نشکیبند ز فحش
نشکیبند ز لاف و نشکیبند ز منگ.قریعالدهر.وآن چاپلوس بسته گر خندان ؟
کت هر زمان به لوس بپیراید.لبیبی.چون بیامد به وعده بر سامند
آن کنیزک سبک ز بام بلند
به رسن سوی او فرودآمد
گوئی از جنّتش درود آمد
جان سامند را به بوس گرفت
دست و پا و سرش به لوس گرفت.عنصری.مرد قانع نه مرد لوس بود
کز طمع، گربه چاپلوس بود.سنائی.گر بودم سیم کار گردد چون زر
ور نبود سیم لوس و لابه فزایم.سوزنی.گهی بوس و گهی لوس و گهی رقص
چه گویم عیب آن شب کوتهی بود.جمال الدین عبدالرزاق.چو دستی نتانی بریدن ببوس
که با غالبان چاره رفق است و لوس.سعدی.به تدبیر باید جهان خورد و لوس
چو دستی نشاید گزیدن ببوس.
فرهنگ معین
(اِ. ) = لس: چاشنی، مزه.
فرهنگ عمید
۲. زننده، ناخوش آیند.
۳. (اسم مصدر ) [قدیمی] تملق، چرب زبانی: چو دستی نشاید گزیدن ببوس / که با غالبان چاره زرق است و لوس (سعدی۱: ۷۳ ).
۴. [قدیمی] چاپلوس، چرب زبان.
فرهنگ فارسی
چاپلوس، چرب زبان، کسی که بی جهت خودراعزیزنماید
( اسم ) چاشنی مزه.
پاپ مسیحی از سال ۱۱۴۴ تاسال ۱۱۴۵ میلادی.
دانشنامه عمومی
دانشنامه آزاد فارسی
ویکی واژه
کسی که خود را بی جهت نزد دیگران عزیز می‌کند.
لس: چاشنی، مزه.
جمله سازی با لوس
تعالی الله، آن نامهٔ دل‌فریب بنامیزد، آن قاصد چاپلوس
نرنجانی از خویش مرد کریم برانی زخود چاپلوس و لییم
نه پلیسی که کلّه‌اش چو کدوست آن پلیسی که مثلِ برگِ هلوست
