لغت نامه دهخدا شکارگیر. [ ش ِ ] ( نف مرکب ) صیاد. ( زمخشری ) ( ناظم الاطباء ). شکارگر. ( ناظم الاطباء ). شکارچی. نخجیرگر. و رجوع به مترادفات شود.
جمله سازی با شکارگیر اندر حریم عدل توکبک و تذرو را باز شکارگیر نگیرد همی شکار آهوی شکارگیر شیران بازو شکن صد دلیران
