دوانه

لغت نامه دهخدا

دوانه. [ دَ ن َ ] ( نف ) نعت فاعلی از دویدن مثل: روانه از رفتن.
- دوانه گردیدن؛ دوان شدن. دویدن. ( یادداشت مؤلف ):
از سوزش کون دوانه گردی
زآنگونه که در نیابدت تیر.سوزنی.

فرهنگ معین

(دَ نِ ) (ق. ) شتابان، دوان.

فرهنگ فارسی

نعت فاعلی از دویدن مثل روانه از رفتن.

ویکی واژه

شتابان، دوان.

جمله سازی با دوانه

هندوانه عملی کرد وی و من غافل دلم از سینه برآورده و از فرق دمار
ای که ز لعب اختران مات و پیاده گشته‌ای اسپ گزین فروز رخ جانب شه دوانه کن
به سوی مریم آید دوانه گر عیسی‌ست وگر خر است بهل تا کمیز خر بوید
چشم‌آذر در یکی از قسمت‌های برنامهٔ خندوانه این ترانه را بازخوانی کرد.
با مهر تو از غیر بریدم که به دهر نگرفته دو هندوانه کس در یک دست
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال احساس فال احساس فال عشق فال عشق فال ورق فال ورق فال فرشتگان فال فرشتگان