اجابت در زبان به معنای پذیرش دعوت یا خواهش فردی است. همچنین به معنای برآورده کردن نیازها، پاسخ دادن به درخواست‌ها یا قبول کردن چیزی نیز به کار می‌رود. در اصطلاح، اجابت می‌تواند به معنای پذیرش یک دعوت، پاسخ به دعا یا تحقق یک خواسته باشد. به عبارت دیگر، این واژه به این معناست که فردی به دعوت یا درخواست دیگری پاسخ مثبت می‌دهد و آن را می‌پذیرد، یا دعایی که به درگاه خداوند می‌شود، مورد قبول واقع شده و برآورده می‌گردد. بنابراین، این واژه را می‌توان به دو دسته کلی تقسیم کرد: اجابت در روابط انسانی: به معنای پذیرش دعوت یا درخواست دیگران است. اجابت در دعا و نیایش: به معنای پاسخ مثبت خداوند به دعای بنده‌اش و تحقق خواسته اوست.
اجابت
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
۲. قبول کردن.
۳. پذیرفتن خواهش، برآوردن حاجت.
فرهنگ فارسی
۱- ( مصدر ) پاسخ دادن پتواز کردن جواب دادن. ۲ - قبول کردن بر آوردن روا کردن پذیرفتن: ( شیخ رضا داد بحکم آنکه اجابت دعوت سنت پیغمبر است. ) ( گلستان ) ۳ - قضای حاجت تخلیه دفع براز کردن دفع فضلات. ۴ - ( صفت ) مستجاب پذیرفته مقبول. یا اجابت معده. عمل کردن و کار کردن آن.
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] اجابت به معنای پذیرفتن دعوت و خواهش کسی است. احکام اجابت، در باب های طهارت، زکات،جهاد، امر به معروف، تجارت، نکاح و اطعمه و اشربه آمده است.
چنانچه یکی از دو طرف دعوا از دیگری برای داوری نزد حاکم شرع جامع الشرایط دعوت کند، اجابت او واجب است.
اجابت قاضی
در صورتی که کسی نزد قاضی برای احقاق حق خویش علیه دیگری استغاثه نماید، اجابت او بر قاضی واجب است.
در زکات
اگر گردآورنده ی زکات، مقدار ثمره را تخمین بزند و از مالک پیش از رسیدن زمان اخراج زکات، زکات آن را بخواهد، اجابت او واجب نیست.
در خواستگاری
...
ویکی واژه
قبول کردن، پذیرفتن.
جمله سازی با اجابت
نیست امید اجابت چو فغان را صائب علم ناله به افلاک بر افراخته گیر
در آن آستان ملک پاسبان دعا کن مباش از اجابت یؤوس
لیک چون سبق یافت سوگندت به اجابت نمی کنم بندت
