آشِنا به معنای کسی است که با ما روابط نزدیک دارد؛ از جمله خویشاوندان، دوستان و یاران. این واژه به نوعی به کسانی اشاره دارد که در دایره نزدیکان ما قرار دارند و با ما آشنا هستند، در حالی که بیگانگان در این دسته جای نمی‌گیرند. همچنین، آشِنا به افرادی اطلاق می‌شود که در زمینه‌ای خاص اطلاعات و آگاهی دارند و می‌توانند با ما همفکری و همکاری کنند. در واقع، این واژه نشان‌دهنده‌ی ارتباطات انسانی است که موجب همفکری و هم‌سویی در کارها و فعالیت‌ها می‌شود. از این رو، ارتباطات آشِنا می‌تواند به ما کمک کند تا در زندگی اجتماعی و حرفه‌ای خود موفق‌تر عمل کنیم و از تجربیات یکدیگر بهره‌مند شویم.
آشنا
لغت نامه دهخدا
تا دل من در هوای نیکوان شد آشنا
در سرشک دیده گردانم چو مرد آشنا.رودکی.غریبی گرچه باشد پادشائی
بگریدچون ببیند آشنائی.( ویس و رامین ).بخدمت همی آمدم سوی تو
مگر با سعادت شوم آشنا.لامعی.بر سخن حجت مگزین سخن
زآنکه خرد با سخنش آشناست.ناصرخسرو.با علم اگر آشنا شوی تو
با زهد بیابی آشنائی.ناصرخسرو.گرافلاک جمله لطیفند پس
بگو گر خرد با دلت آشناست...ناصرخسرو.دانی که چون شدم چو ز دیوان گریختم
ناگاه با فریشتگان آشنا شدم.ناصرخسرو.انده چرا برم چو تحمل ببایدم
روی از که بایدم که کسی نیست آشنا؟مسعودسعد.سایه با ذات آشنا باشد
سایه از ذات کی جداباشد؟سنائی.و هرگاه که متقی در کار این جهان گذرنده تأملی کند هرآینه مقابح آن را بنظر بصیرت بیند... و سخاوت را با خود آشنا گرداند. ( کلیله و دمنه ).
بیگانه باد با تو غم و آشنا طرب
در بحر لهو باد و طرب آشنای تو.سوزنی.با علم آشنا شو و از آب بر سر آی
کز آب بر سر آمدن از علم آشناست.کمال اسماعیل.چو تو با علم آشنا گشتی
بگذری زآب نیز بی کشتی.اوحدی.بدریای جودت کند آشنا
چه بیگانه مردم چه شهرآشنا.ابراهیم فاروقی.- امثال:
آواز او مرا آشنا می آید؛ چنان مینماید که صاحب آن را می شناسم.
فعل آن آشنا آمدن و آشنا شدن و آشنا کردن و آشنا گردانیدن است.
|| خویش. قریب:
با نبی بود آشنا بیگانه چون شد بولهب
وز حبش بیگانه آمد آشنا چون شد بلال ؟معزی. || دوست. یار:
چون آشنات باشد ابلیس مکرپیشه
با زرق و مکر یابی ناچار آشنائی.ناصرخسرو.بنشست و نرم نرم همی گفت زارزار
با آشنا چنین نکند هیچ آشنا.معزی.من از بیگانگان هرگز ننالم
که با من هرچه کرد آن آشنا کرد.حافظ.
فرهنگ معین
(شْ یا ش ِ ) [ په. ] (ص. )۱ - شناخته، غیر از بیگانه. ۲ - خویش، نزدیک. ۳ - دوست، یار. ۴ - موافق، سازگار. ۵ - کسی که از کاری اطلاع و آگاهی داشته باشد.
( ~. ) (اِ. ) = آشنا: ۱ - (اِ. ) شنا، شناوری، آب ورزی. ۲ - (ص فا. ) شنا کننده، شناگر.
(اَ ) (اِ. ) گوهر گرانبها، گوهر گرانمایه.
فرهنگ عمید
۲. شناخته.
۳. آگاه، باخبر.
۴. کسی که او را می شناسیم ولی با او رابطۀ چندانی نداریم.
۵. آن که در کاری مهارت اندکی دارد: با نجاری هم آشناست.
۶. [قدیمی] یار، دوست.
۷. [قدیمی] عاشق.
= شنا: بر سر دریا چو از کاهی کمم در آشنا / با گهر در قعر دریا آشنایی چون کنم (سنائی: ۲۱۶ )، هیچ دانی آشنا کردن بگو / گفت نی ای خوش جواب خوب رو (مولوی: ۱۵۰ ).
۱. گوهر گران بها.
۲. (صفت ) گران مایه.
فرهنگ فارسی
۱ - ( اسم ) شنا شناگری آب ورزی. ۲ - ( صفت ) شنا کننده آب ورز شناگر
محلی است در چهار فرسنگی میانه جنوب و مغرب خنج.
فرهنگ اسم ها
معنی: دوست و رفیق، شناسنده، آگاه به چیزی یا امری، عاشق، دلداده، دوست و رفیق مقابل بیگانه و غریب، دوست، رفیق، آن که او را می شناسیم، آن که یا آنچه به ذهن و خاطر می آوریم
دانشنامه عمومی
ویکی واژه
خویش، فامیل، دوست، یار، شناخته، غیر از بیگانه.
موافق، سازگار؛ کسی که از کاری اطلاع و آگاهی داشته باشد.
(قدیمی): شنا. ای عاشقان! ای عاشقان! امروز ماییم و شما/ افتاده در غرقابه‌ای تا خود که داند آشنا.«مولوی»
جملاتی از کلمه آشنا
گر بیند اهل و آشنا مانع نیست مانع شود آن را که بود بیگانه
ای دل از عالم چنین بیگانگی هم ز یار آشنا آموختی
ترا وصلست اینجا آشنائی که بیشک در فنا کلّی بقائی
