فضای لایتناهی: آسمان فضایی لایتناهی است که منظومهها و صورتهای فلکی در آن قرار دارند. این فضای وسیع و بیپایان به زیبایی و عظمت کیهان اشاره دارد و میتواند نمادی از بینهایت و گستردگی باشد.
عالم بالا و درگاه قدس خداوند: این کلمه به معنای عالم بالا و درگاه قدس خداوند است. این معنا نشاندهندهی اتصال انسان به عالم غیب و مقامهای الهی است و میتواند نمادی از روحانیت و معنویت باشد.
جایگاه فرشتگان و عالم غیب: آسمان به عنوان جایگاه فرشتگان و عالم غیب شناخته میشود. این جنبه از نام به مفهوم وجود نیروهای الهی و موجودات غیرمادی در بالا اشاره دارد.
فضای بالای سر ما: این واژه همچنین به فضای بالای سر ما که آبی رنگ به نظر میرسد، اشاره دارد. این تصویر زیبا از آسمان میتواند حس آرامش و زیبایی را به فرد منتقل کند.
نماد زیبایی و امید: بهطور کلی، این نام به عنوان نمادی از زیبایی، امید و ارتباط با عالم الهی شناخته میشود و میتواند به فرد یادآوری کند که همیشه امید و نور در زندگی وجود دارد و انسان میتواند به آسمان و عالم بالا امید ببندد.
( آسمان ) آسمان. [ س ْ / س ِ ] ( اِ ) چرخ. سماء. سما. فلک. اثیر. ام النجوم. سپهر. گنبد. گردون. گرزمان. خضراء. خضرا. میناء. عجوز. جرباء. رقیع. ضاحیه. جربةالنجوم. و آن بعقیده قدماء هفت باشد. مقابل زمین
( آسمان ) (س ِ ) [ په. ] (اِمر. ) ۱ - سپهر، فلک. ۲ - هر یک از طبقات هفتگانه یا نه گانه افلاک در نظر قدما، فلک. ۳ - یکی از ایزدان. ۴ - روز بیست و هفتم از هر ماه خورشیدی.، ~ به زمین آمدن کنایه از: اتفاق خارق العاده افتادن و نظم امور را به هم زدن.
( آسمان ) ۱. (نجوم ) فضای بی پایان و نیلگون که بالای سر ما دیده می شود. رنگ آبی آن، رنگ هوایی است که کرۀ زمین را احاطه کرده است.
۲. (نجوم ) فضایی که ستارگان و کهکشان ها در آن قرار دارند.
۳. سقف بنا.
۴. نیروهایی ماوراءالطبیعه که بر سرنوشت انسان تاثیر می گذارند، سپهر، گردون، فلک.
۵. [قدیمی] روز بیست وهفتم از هر ماه اوستایی: آسمان روز ای چو ماه آسمان / باده نوش و دار دل را شادمان (مسعودسعد: ۵۵۰ ).
( آسمان ) کوهی است نزدیک بندر نخیلو در جنوب ایران ٠
( اسم ) ۱ - فضای لایتناهی که منظومه ها و صورتهای فلکی در آن قرار دارند ۲ - مجموعه. افلاک در نظر قدما سمائ سپهر. ۳ - هر یک از طبقات هفتگانه یا نه گان. افلاک در نظر قدما فلک. ۴ - قسمتی از فضا که مانند سرپوش بالای سر ما قرار دارد. ۵ - سقف آسمانه. ۶ - بالا جانب علو. ۷ - آس آسیا. ۸ - یکی از ایزدان ۹ - روز بیست و هفتم از هر ماه شمسی. یا آسمان برین. فلک اعلی فلک الافلاک. یا آسمان وفا. مثل اعلای وفا نمونه و مظهر وفا. یا به آسمان شدن. مردن در گذشتن. یا دست بر آسمان برداشتن. دعا کردن با افراختن دو دست.
چرخ سمائ
اسم: آسمان (دختر) (فارسی) (طبیعت، کهکشانی) (تلفظ: ās (e) mān) (فارسی: آسمان) (انگلیسی: asman)
معنی: عالم بالا، درگاه قدس خداوند، عالم غیب، جایگاه فرشتگان، سپهر، فضای لایتناهی که منظومه ها و صورت های فلکی در آن قرار دارند، ( اَعلام ) نام فرشته ای موکل تدابیر امور، عالم الوهیت و قداست، ( در قدیم ) ( گاه شماری ) روز بیست و هفتم از هر ماه شمسی در ایران قدیم، فضای بالای سر ما که آبی رنگ به نظر می رسد، نام روز بیست وهفتم از هر ماه شمسی در ایران قدیم، نام کوهی در نزدیکی بندر نخیلو در ساحل خلیج فارس
آسمان یا سپهر، بخشی از جو یا فضای بالای خارج از زمین است که از سطح زمین دیده می شود. به دلایل گوناگون، امکان تعریف دقیق آن وجود ندارد. رنگ اصلی آسمان سیاه است ولی در طول روز، آسمان آبی دیده می شود که دلیل آن پراکندگی نور خورشید با طول موج های متفاوت است. نور خورشید اگرچه سفید به نظر می رسد اما در حقیقت مانند رنگین کمان از هفت رنگ یعنی قرمز، نارنجی، زرد، سبز، آبی، نیلی و بنفش تشکیل شده است که وقتی با هم ترکیب می شوند به رنگ سفید دیده می شوند. نور سفید زمانی که به یک جسم شفاف مانند منشور برخورد کند به هفت رنگ تشکیل دهنده اش تجزیه می شود.
بعضی از این نورها طول موج کوتاهی دارند و سرعت انتشارشان بیشتر است و بعضی طول موج بلندتری دارند و سرعت انتشار کمتری دارند.
در بین رنگ های مختلف نور سفید، رنگ آبی دارای کوتاهترین طول موج ها و بیشترین سرعت انتشار است و رنگ قرمز دارای بلندترین طول موج و کمترین سرعت انتشار را دارد.
اتمسفر یا جو زمین دارای گازها و ذرات مختلف است. وقتی نور خورشید به سمت زمین می آید و به اتمسفر زمین می رسد با برخورد کردن به این مولکول های گاز پراکنده می شود. اما پراکندگی این رنگ ها به دلیل طول موج های گوناگون آنها متفاوت است. چون رنگ آبی در بین رنگ ها دارای کوتاهترین طول موج و بیشترین سرعت پراکندگی است بیشتر از بقیه رنگ ها پخش می شود.
پس وقتی در روز به آسمان بالای سر خودمان نگاه می کنیم بیشتر این نورهای آبی که پراکنده شده اند به چشم ما می رسد و ما آسمان را آبی می بینیم.
رنگ آسمان با توجه به شرایط جو سیارات تغییر می کند.
• سپهر، فلک.
• هر یک از طبقات هفتگانه یا نه گانه افلاک در نظر قدما، فلک.
• یکی از ایزدان.
• روز بیست و هفتم از هر ماه خورشیدی.
مولانا
فردوسی
اوحدی
ناصرخسرو
با توجه ابیات فوق جنسیت آسمان مذکر ( مرد ) و زمین مؤنث ( زن ) می باشد.
بررسی اسطوره های اقوام و ملل مختلف حاکی از آن است که آسمان پیوسته نماد برتری و قدرت بوده است. در دوران اساطیری آسمان جایگاه خدایان بوده و به علت دست نیافتنی بودن و بی کرانگی و نیروی آفرینندگیِ ( باران ) آن نماد برتری خداوند تلقی شده است. یکی از ارزش های آسمان نرینگی و قدرت بارورکنندگی آن و ازدواج با مام زمین است.
بنا به روایات چینی آسمان ( یانگ ) پدر ( مذکر ) است و وصلت آن با زمین ( یین ) موجب پیدایش انسان شده است.
آسمان (فیلم ۱۹۵۲). آسمان ( به هندی: Amber ) فیلمی محصول سال ۱۹۵۲ و به کارگردانی جایانت دیسای است. در این فیلم بازیگرانی همچون راج کاپور، نرگس دات، آقا، بیپین گوپتا، تانوجا، هلن ایفای نقش کرده اند.
آسمان (فیلم ۲۰۱۱). آسمان ( به تامیلی: Vaanam ) فیلمی محصول سال ۲۰۱۱ و به کارگردانی کریش است. در این فیلم بازیگرانی همچون سیلامباراسان، بهارات، آنوشکا شتی، پراکاش راج، سارانیا پونوانان، سونیا آگراوال، سانتانام و وگا تاموتیا ایفای نقش کرده اند.
آسمان (اساطیر). آسِمان (اساطیر)
در لغت به معنی سنگ. (در اوستایی، پارسی باستان و سَنْسکْریت اَسمَن و اَسَن است). چون در دورۀ باستان سپهر را مانند سنگ می انگاشتند آن را آسمان خوانده اند. آسمان ایزد نگهبان سِپِهر و یاور اَمشاسِپَند شهریور است. این ایزد، که نخستین آفریدۀ اَهورامَزدا است، بخشندۀ دارایی است و در نبرد اَهورامَزدا با اَهریمن وظیفۀ زندانی کردن اهریمن با او ست. بنابر روایت های کهن ایرانی، آسمان دارای چهار طبقه است. در تقویم زردشتیان، روز بیست وهفتم هر ماه آسمان نامیده می شود.
آسمان (کتاب). آسِمان (کتاب)(Sky)
کتابی به نظم و نثر، تألیف روبن داریو، به زبان اسپانیایی، منتشرشده در ۱۸۸۸. قطعات منثور کتاب تصویری از خلجان های درونی شاعر به دست می دهد. درآمیختگی تصاویرِ قطعات منثور کتاب با لحن شخصی اثر، بدان وجه های خاص بخشیده است. بندهای ساده، آهنگین و موزون کتاب چونان رشته های قطعات منثور را به هم پیوند می زند. این اثر، با پیش نهادن گونه ای بینش سمبولیستی در برابر رئالیسم افراطی و رمانتیسم واقع گریز، تأثیری ژرف بر ادبیات اسپانیایی نهاد. آسمان کاملاً از سنت های ادبی حاکم در روزگار خود مجزاست، اما نمی توان پیوند آن را از ادبیات کلاسیک اسپانیایی نادیده انگاشت.