ادامه

( ادامة ) ادامة. [ اِ م َ ] ( اِخ ) شهریست دارای سور از شهرهای نفتالی بین کنادة و رامة و ظاهراً در شمال غربی بحرالجلیل واقع بوده است و اثری از آن تاکنون بدست نیامده است. ( ضمیمه معجم البلدان ).
ادامه. [ اِ م َ ] ( ع مص ) اِدامة. اِدامت. همیشه داشتن. پیوسته گردانیدن. ( مجمل اللغة ). پیوستگی. دایم داشتن. ( زوزنی ) ( تاج المصادر بیهقی ): یدیم اﷲ نعمته علیه. ( تاریخ بیهقی ص 217 ). ادام اﷲ بقاه؛ خدای زیست او را همیشگی کناد. ادام اﷲ ظله. ادام اﷲ ظلکم. و بشنوده باشد خان ادام اﷲ عزّه. ( تاریخ بیهقی ص 72 ). با فرزند استادم خواجه بونصر ادام اﷲ سلامته. ( تاریخ بیهقی ص 289 ). گفتند دیر است در آرزوی آنند که رعیت سلطان اعظم ملک الاسلام شهاب الدوله ادام اﷲ سلطانه باشند. ( تاریخ بیهقی ص 348 ). ابوجعفر الامام قائم بامراﷲ ادام اﷲ سلطانه. ( تاریخ بیهقی ص 287 ). حاجب فاضل عم خوارزمشاه ادام اﷲ تأییده ما را امروز بجای پدر است. ( تاریخ بیهقی ص 332 ). || درنگ کردن در. || درنگی کردن. || ادامه دَلو؛ پر کردن آن. || ادامه سما؛ پیوسته باریدن آن. || فرونشانیدن جوش دیگ به آب سرد. جوشش دیگ به آب سرد بنشاندن. || واپژوهیدن. || بشخو کردن. || برگردانیدن تیر را بر ابهام و هموار کردن آن. || باقی داشتن دیگ بر دیگپایه بعد از پختن. || مبتلا به سرگیجه و دوار شدن. || ساکن گردانیدن. ( مؤید الفضلاء ).
- ادامه دادن؛ مداومت کردن. پیوسته گردانیدن.
- ادامه کار؛ ( اصطلاح فیزیک ) اصلی است که بموجب آن محرک مساویست با کار مقاوم.
- ادامه نظر؛ بَرْهمة. پیوسته نگریستن.