باده پرست

به دور نرگس مخمور لعل باده پرستت وداع عقل به گفتم طمع زهوش بریدم

از صحبت صوفی منشان سوخت دماغم ای باده پرستان، ره میخانه کدام است؟

گوئی که بکن توبه ازین باده پرستی زنهار مگو خواجه که من آن نتوانم

مزاج باده پرستان گرفته ام در عشق به جان ازان نبود رغبتم که شیرین است

ز غیر باده پرستی دلا پشیمان باش که توبه پیش محقق بجز ندامت نیست

روشنایی ز فروغ می گلگون داریم روزن خانه ی ما باده پرستان جام است