کلمه «برجه» در زبان فارسی به معنای چیزی است که از سطح اطراف خود بالاتر می‌ایستد یا برجسته است. این واژه برای اشاره به سازه‌ها، اجسام یا بخش‌هایی از زمین استفاده می‌شود که ارتفاع بیشتری نسبت به محیط اطراف دارند و به نوعی دید یا اهمیت ویژه‌ای پیدا می‌کنند. به بیان ساده، برجه چیزی است که از میان دیگر اجسام متمایز شده و برجستگی آن قابل توجه است.
در معماری و ساخت‌وساز، این کلمه می‌تواند به برج یا بخش مرتفعی از یک ساختمان گفته شود که نقش نمادین یا دیدبانی دارد. این نوع استفاده نشان‌دهنده برجستگی فیزیکی و گاهی نمادین است، به طوری که برجه علاوه بر ارتفاع، نشانگر اهمیت یا مرکز توجه نیز می‌باشد. در محیط طبیعی، برجه می‌تواند تپه، صخره یا هر برآمدگی زمین باشد که چشم را به خود جلب می‌کند.
فراتر از کاربرد فیزیکی، این واژه گاهی به صورت مجازی برای اشاره به چیزی برجسته یا قابل توجه در میان دیگران به کار می‌رود. بنابراین این واژه هم بعد عینی و هم بعد انتزاعی دارد و هر دو بر مفهوم برجستگی و تمایز تأکید می‌کنند.
