واژه اوباشی به مجموعهای از رفتارها و ویژگیها اشاره دارد که شامل بیقیدی، آوارگی و مشغول بودن به لهو و لعب است.
این اصطلاح به طور کلی به معنای زندگی بیهدف و ناپسند است که با رفتارهایی چون هرزگی، بدکاری، فسق و فجور، شهوترانی و نفسپرستی همراه میباشد.
در واقع اوباشی به نوعی زندگی غیرمسئولانه و ناهنجار دلالت دارد که فرد در آن به جای رعایت اصول اخلاقی و اجتماعی، به دنبال لذتهای زودگذر و سرگرمیهای بیهدف است.