نوشتن نام و نام خانوادگی، یا استفاده از علایم خاص و رسم اشکال در انتهای اسناد، به عنوان نشانه‌ای از هویت فرد و تأیید صحت محتوای آن سند محسوب می‌شود. افراد بی‌سواد به جای نوشتن نام خود، از مهر استفاده می‌کنند که این نیز به نوعی به منزله امضای آنها به شمار می‌آید. در برخی موارد، می‌تواند همراه با مهر شخص حقیقی، شرکت‌های تجاری یا مؤسسات غیرتجاری باشد. اسنادی که به امضای یک شخص رسیده باشد، به ضرر او اعتبار قانونی دارد (بر اساس ماده ۱۳۰۱ قانون مدنی)، مگر اینکه بتواند ثابت کند که امضا یا سند مربوط به او نیست که در این صورت می‌تواند آن را انکار کند. علاوه بر این، امضا به عنوان نشانه‌ای از رضایت و تأیید یک معامله یا عمل حقوقی نیز به کار می‌رود. در واقع، این واژه به عنوان یک ابزار مهم در تأمین اعتبار معاملات و حقوق افراد، نقشی اساسی در روابط قانونی و تجاری ایفا می‌کند و نیاز است که افراد در این زمینه دقت لازم را داشته باشند. در این راستا، شناخت و استفاده صحیح از این مفهوم و مهر می‌تواند به جلوگیری از سوءاستفاده‌ها و مشکلات حقوقی کمک کند.
امضا
فرهنگ عمید
۲. (اسم مصدر ) نام خود را در ذیل حکم، نامه، یا سند نوشتن.
۳. (اسم مصدر ) [قدیمی] اجرا کردن، تمام کردن و پایان دادن کاری یا امری.
فرهنگ فارسی
دانشنامه آزاد فارسی
ویکی واژه
جمله سازی با امضا
دوش مفتی بکفر ما فتوی داد و امروز قاضی امضا کرد
نویسم خطی زین نیایشگری مسجل به امضای پیغمبری
توقیع ترا قدر برد فرمان فرمان ترا قضاکند امضا
