اعدا

لغت نامه دهخدا

اعدا. [ اَ ] ( ع اِ ) دشمن. ( ناظم الاطباء ). اعدای دین و دولت؛ دشمن دین و دولت. ( ناظم الاطباء ). اعدا عدو؛ بطور مبالغه یعنی سخت دشمن و دشمن بزرگ. ( ناظم الاطباء ). دشمنان.

فرهنگ معین

( اَ ) [ ع. اعداء ] جِ عدو، دشمنان.

فرهنگ عمید

= عدو

فرهنگ فارسی

( اسم ) جمع عدو دشمنان.
ماخوذ از تازی دشمن. اعدای دین و دولت. دشمن دین و دولت.

ویکی واژه

اعداء جِ عدو؛ دشمنان.

جمله سازی با اعدا

یکی اعدات پیل آورد زی کعبه فراوان را یکی از کرکسان آورد بر گردنت پیمایی
خاصیت اعداد اول را اول بودن می‌گویند. یک روش کُند برای چک کردن اول بودن یک عدد مثل
کسانی که از دین اسلام، روی‌گردان شوند حکمشان اعدام است.
بسعد اختر میمون مظفر گشت بر اعدا قلج تمغاج خان مسعود رکن الدین والدنیا
بیدل تهی از خویش شدی ما و منت چیست ای صفر بر اعداد تعین نفزایی
اهل وحدت را نباشد جنگ با خصم برون از شکست خویشتن بر قلب اعدا می‌زنند
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
مجال یعنی چه؟
مجال یعنی چه؟
اسکل یعنی چه؟
اسکل یعنی چه؟
فال امروز
فال امروز