کلمهی استیک «steak» در فارسی به معنای قطعهای گوشت است که معمولاً از بخشهای خاصی از بدن حیوان مانند گاو تهیه میشود و به شکل یک تکهی ضخیم بریده شده و برای پختن روی گریل، تابه یا باربیکیو آماده میشود. مناسبترین قسمتهای گوشت گاو برای تهیه آن عبارتاند از فیله که نرم و کمچرب است، راسته که کمی سفتتر اما خوشطعم است، دنده کوتاه که چربی بیشتری دارد و آبدار است، و ساق که نسبتاً سفت و ارزانتر بوده و نیاز به دقت در پخت دارد.
برای تهیه استیک، ابتدا گوشت تازه با رگههای چربی مناسب انتخاب میشود و به ضخامت ۲ تا ۴ سانتیمتر برش داده میشود. در مرحله بعد میتوان گوشت را با نمک، فلفل، سیر، روغن و ادویههای مختلف مزهدار کرد تا هم طعمدار و هم کمی نرم شود. بهتر است قبل از پخت، گوشت کمی بیرون از یخچال بماند تا دمای آن به محیط نزدیک شود. استیک معمولاً با حرارت مستقیم پخته میشود و از روشهای رایج میتوان به سرخ کردن در تابه، گریل کردن و فر اشاره کرد.
درجه پخت آن بسته به سلیقه متفاوت است: Rare که داخل گوشت قرمز و خونی است، Medium Rare که وسط گوشت کمی صورتی و آبدار است، Medium که بیشتر داخل گوشت پخته و کمی صورتی است، و Well Done که کاملاً پخته و بدون صورتی است. در رستورانها و منوهای بینالمللی، استیک یکی از غذاهای محبوب گوشتی است که اغلب همراه با سس، سبزیجات یا سیبزمینی سرو میشود.
