آنگلوساکسون (Anglo-Saxon) اصطلاحی تاریخی و فرهنگی است که به اقوام ژرمنی مهاجر به بریتانیا در قرن‌های پنجم و ششم میلادی اشاره دارد. این اقوام، شامل «آنگل‌ها»، «ساکسون‌ها» و «جوت‌ها» بودند که پس از فروپاشی امپراتوری روم، از سرزمین‌های شمال آلمان و دانمارک به جزایر بریتانیا کوچ کردند و پایه‌های تمدن و زبان انگلیسی اولیه را شکل دادند.
با استقرار این اقوام در جنوب و شرق بریتانیا، پادشاهی‌های کوچک متعددی به‌وجود آمد که بعدها به‌تدریج متحد شدند و زمینه‌ساز شکل‌گیری پادشاهی انگلستان شدند. زبان آن‌ها که «انگلیسی کهن» نام داشت، ریشه‌ی اصلی زبان انگلیسی امروزی است. فرهنگ آنگلوساکسونی بر پایه‌ی ارزش‌هایی چون شجاعت، وفاداری، افتخار و پیوندهای قبیله‌ای استوار بود و در آثار ادبی مانند حماسه‌ی بیوولف بازتاب یافته است.
در دوره‌های بعد، واژه‌ی «آنگلوساکسون» تنها به معنای قومی تاریخی باقی نماند، بلکه در مباحث فرهنگی و سیاسی نیز به‌کار رفت. در دوران مدرن، این اصطلاح گاهی برای اشاره به فرهنگ و تمدن انگلیسی‌تبار، به‌ویژه در کشورهای انگلیسی‌زبان مانند آمریکا و کانادا استفاده می‌شود. البته در علوم اجتماعی امروز، استفاده از این واژه با احتیاط صورت می‌گیرد، زیرا ممکن است بار نژادی یا قوم‌گرایانه پیدا کند.
