دنگال

دنگال به عنوان واژه‌ای در زبان فارسی به معنای اسب دراز گردن و بی‌اندام مورد استفاده قرار می‌گیرد. این واژه، در واقع به نوعی از اسب‌ها اشاره دارد که دارای گردنی بلند و بدنی نسبتاً نامتناسب هستند. ویژگی‌های ظاهری این نوع اسب‌ها معمولاً به گونه‌ای است که به آن‌ها ظاهری خاص و منحصر به فرد می‌بخشد. در دنیای اسب‌سواری و پرورش اسب، به دلیل ساختار بدنی خاص خود، معمولاً مورد نظر علاقه‌مندان به این رشته قرار می‌گیرند. اسب‌های دنگال به عنوان نمادی از زیبایی و قدرت در برخی فرهنگ‌ها شناخته می‌شوند و اغلب به عنوان نمادهایی از وفاداری و شجاعت نیز در ادبیات و هنرهای مختلف به تصویر کشیده می‌شوند. در واقع، این اسب‌ها به خاطر قد بلند و ظاهر خاصشان، جذابیت ویژه‌ای دارند و در برخی موارد، به عنوان اسب‌های مسابقه نیز مورد استفاده قرار می‌گیرند. علاوه بر این، در برخی از مناطق، دنگال‌ها به عنوان نماد فرهنگ و تاریخ محلی نیز شناخته می‌شوند و این موضوع به غنای فرهنگی و اجتماعی آن‌ها می‌افزاید. بنابراین، دنگال نه تنها به عنوان یک نوع اسب، بلکه به عنوان یک مفهوم فرهنگی و اجتماعی نیز در نظر گرفته می‌شود که نشان‌دهنده ارتباط عمیق انسان‌ها با این موجودات زیبا و قدرتمند است.

لغت نامه دهخدا

دنگال. [ دَ ]( ص نسبی ) ( از: دنگ، آلت برنج کوبی + َال، پسوند نسبت ) اسب درازگردن بی اندام. ( آنندراج ). || سخت فراخ و بزرگ: اتاقی دنگال؛ خانه سخت فراخ. اتاقی بغایت فراخ و بزرگ با سقفی بلند. ( یادداشت مؤلف ).

فرهنگ معین

(دَ ) (ص. ) وسیع، جادار.

فرهنگ فارسی

اسب دراز گردن بی اندام.

ویکی واژه

وسیع، جادار.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال تاروت فال تاروت فال ای چینگ فال ای چینگ فال تاروت فال تاروت فال تاروت فال تاروت