معنی رعناء | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

رعناء. [ رَ ] ( ع ص، اِ ) رعنا. مؤنث ارعن؛ زن گول و سست. ( ناظم الاطباء ) ( فرهنگ فارسی معین ) ( از دهار )( از منتهی الارب ). رجوع به رَعنا شود. || نوعی از انگور. ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ).
رعناء. [ رَ ] ( اِخ ) لقب شهر بصره. ( یادداشت مؤلف ). نام بصره. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). نام بصرة، سمیت به تشبیهاً برعن الجبل. ( منتهی الارب ).