ذات الکرسی

ذات الکرسی به آیه‌ای از قرآن کریم اطلاق می‌شود که در سوره بقره، آیه 255 آمده است. این آیه به توصیف عظمت و قدرت خداوند می‌پردازد و به عنوان یکی از مهم‌ترین آیات قرآن شناخته می‌شود. معنای لغوی کرسی به معنای مقام و قدرت است و این آیه نشان‌دهنده‌ی جایگاه بی‌نظیر خداوند در جهان هستی و تسلط او بر همه چیز است. خواندن آیه ذات الکرسی دارای مزایای فراوانی است. از جمله این مزایا می‌توان به ایجاد آرامش در روح و روان، دفع بلاها و مشکلات، و همچنین افزایش برکت در زندگی اشاره کرد. بسیاری از مسلمانان بر این باورند که این آیه، حافظ و نگهدار آن‌ها در برابر خطرات و آسیب‌هاست و موجب تقویت ایمان می‌گردد.

دانلود ویدیو

تصویر معنی ذات الکرسی

لغت نامه دهخدا

ذات الکرسی. [ تُل ْ ک ُ ] ( اِخ ) خداوند کرسی. صورتی از صور شمالی فلک مجاور قطب شمال که همیشه در طرف مقابل دب اکبر است بنسبت ستاره قطبی. و آن به صورت زنی بکرسی نشسته و هر دو پای فروهشته توهم شده است. سر و تنش بر کهکشان کشیده و آن را خداوند کرسی و خداوند عرش وخداوند منبر نیز نامند و مشتمل بر 55 ستاره است از جمله صدر و کف الخضیب. و صاحب جهان دانش گوید: ذات الکرسی، خداوند کرسی. نام صورتی از صور فلکیه از ناحیه شمالی و آن را بر صورت زنی توهم کرده اند بر کرسی نشسته و پایها فروهشته و آن سیزده کوکب است و از کواکب او کوکبی روشن است از قدر ثالث و او را کف الخضیب خوانند - انتهی. و نامهای دیگر آن عرش و منبر و مراءة ذات الکرسی است. رجوع به ثوابت در همین لغت نامه شود.

فرهنگ معین

(تُ لْ کُ ) [ ع. ] (اِ. ) خداوند کرسی، دارندة کرسی، نامِ یکی از صورت های فلکیِ دور قطبی و آن تصویر زنی است که روی صندلی نشسته است، و دارای ۵۵ ستاره می باشد.

فرهنگ عمید

یکی از صورت های فلکی شمالی مرکب از چندین ستاره به صورت زنی که بر تخت نشسته و هر دو پا را بر زمین نهاده، عرش و منبر، خداوند منبر، مرٲة ذات الکرسی.

فرهنگ فارسی

صورتی از صورت شمالی فلک مجاور قطب شمال که همیشه در طرف مقابل دب اکبر است بنسبت ستاره قطبی و آن بصورت زنی بکرسی نشسته است که هر دو پای فروهشته سر و تنش بر کهکشان کشیده. آنرا خداوند کرسی خداوند عرش خداوند معبر نیز نامند و مشتمل بر ۵۵ ستاره است.
۱ - خداوند کرسی
خداوند کرسی.