دیوارک، که در زبان انگلیسی با عنوان Partition شناخته می‌شود، عنصری معماری و سازه‌ای است که به طور عمده برای تقسیم‌بندی فضاهای داخلی به بخش‌های کوچک‌تر و مجزا به کار می‌رود. این سازه معمولاً با ویژگی‌هایی چون ثبات، نازکی و ارتفاع قابل توجه طراحی و اجرا می‌شود تا ضمن تفکیک کارآمد فضاها، از اشغال زیاد از محیط نیز جلوگیری کند. دیوارک‌ها نقش بسزایی در سازماندهی پلان‌های باز و ایجاد کاربری‌های متنوع در یک محیط واحد ایفا می‌کنند.
کاربرد آن ها بسیار گسترده است و از فضاهای مسکونی گرفته تا محیط‌های اداری، تجاری و نمایشگاهی را در بر می‌گیرد. در منازل، از آن ها برای ایجاد اتاق خواب، دفتر کار خانگی یا جدا کردن فضای نشیمن از غذاخوری استفاده می‌شود. در ادارات، به منظور تفکیک بخش‌های مختلف، ایجاد فضاهای کاری خصوصی (مانند کیوبیکل‌ها) یا اتاق‌های جلسه به کار می‌روند. همچنین در نمایشگاه‌ها و فروشگاه‌ها، دیوارک‌ها برای چیدمان غرفه‌ها، نمایش محصولات و هدایت جریان بازدیدکنندگان اهمیت فراوانی دارند.
طراحی و جنس آن ها می‌تواند بسته به نیاز و زیبایی‌شناسی فضا متفاوت باشد. از مصالحی چون گچ، کناف، چوب، شیشه، فلز و حتی پارچه برای ساخت دیوارک استفاده می‌شود. برخی ثابت و دائمی هستند، در حالی که انواع دیگر قابلیت جابجایی یا تاشوندگی دارند تا انعطاف‌پذیری بیشتری در تغییر چیدمان فضا فراهم کنند. انتخاب نوع آن به عواملی چون بودجه، دوام مورد نیاز، عایق‌بندی صوتی و حرارتی، و همچنین سبک دکوراسیون داخلی بستگی دارد.
