خشایارشا، ولیعهد داریوش بزرگ، پس از او به تخت سلطنت نشست و قلمرو ایران را تا مناطق شرقی اروپا گسترش داد. در دوران باستان، نام‌های از پیش تعیین‌شده و رایج برای نوزادان وجود نداشت. اغلب نام‌ها در حقیقت صفت‌هایی بودند که بر اساس ویژگی یا عمل برجسته‌ای که از فرد سر می‌زد، به او نسبت داده می‌شد. نام خشایار نیز از این قاعده مستثنا نبود و ظاهراً به کسی اطلاق شده که تمام اقداماتش به خوشی و نیکی پایان می‌یافت.
به روایت تاریخ، خشایارشا شاهزاده و پهلوانی برجسته بوده است، اما نام او در شاهنامه دیده نمی‌شود. اگر او را با اسفندیار مقایسه کنیم و این قیاس صحیح باشد، ممکن است داریوش بزرگ همان گشتاسپ باشد. با این حال، شاهنامه و سایر منابع کهن گشتاسپ را به‌عنوان پدر داریوش معرفی کرده‌اند. بر این اساس، اگر وییشتاسپ همان گشتاسپ باشد و داریوش بزرگ همان اسفندیار، شاید بتوان بهمن اسفندیار را معادل خشایارشا در نظر گرفت. اما نقش بهمن اسفندیار در شاهنامه ضعیف و حتی ضد دین است، که این شخصیت قابل مقایسه با خشایارشای تاریخی نیست.
