در زبان فارسی، به معنای با هم راه رفتن و با یکدیگر قدم برداشتن است. این واژه که از ریشه‌ی مشی به معنای راه رفتن گرفته شده، با افزودن پیشوند تـ و پسوند ـی به فعلی مرکب تبدیل گشته و بر عمل مشترک و هم‌قدم شدن تأکید می‌ورزد. این مفهوم فراتر از صرفاً حرکت فیزیکی در کنار هم است؛ تماشی، دلالت بر نوعی همراهی، همگامی و همسویی دارد که در آن دو یا چند نفر نه تنها از نظر مکانی در یک مسیر قرار می‌گیرند، بلکه در مسیر زندگی، هدف و حتی افکار نیز با یکدیگر همراه می‌شوند.
این واژه، دربرگیرنده‌ی معنایی عمیق‌تر از یک حرکت ساده‌ی فیزیکی است. تماشی، نمادی از همدلی، رفاقت و همبستگی است. وقتی دو نفر با هم تماشی می‌کنند، در واقع در حال ساختن خاطرات مشترک، تبادل افکار، و حمایت از یکدیگر هستند. این عمل می‌تواند در قالب قدم زدن دوستانه در یک پارک، پیاده‌روی عاشقانه در کنار ساحل، یا حتی همگامی در راه رسیدن به یک هدف مشترک باشد. تماشی، فضایی برای گفتگو، شنیدن و درک متقابل فراهم می‌آورد و پیوندهای انسانی را استحکام می‌بخشد.
