واژه اعطائی که به عنوان صفت نسبی و اسم به کار رفته است، مستقیماً از مصدر اعطاء مشتق شده است. در نظام واژگانی زبان فارسی، پسوند ـی نشان‌دهنده نسبت است؛ بنابراین، اعطائی به معنای منسوب به اعطاء است. این بدان معناست که هر چیزی که به واسطه عمل بخشش یا عطا به دست آمده باشد، یا خودِ عمل بخشش، می‌تواند اعطائی نامیده شود. این مفهوم بر ماهیت دریافت چیزی به صورت هدیه یا بخشش، تأکید دارد و آن را از دریافت از طریق خرید، استحقاق یا اجبار متمایز می‌سازد.
اعطائی به معنای آنچه که بخشیده باشند تعریف می‌شود. این تعریف، مفهوم را به سمت مفعولِ عملِ اعطاء سوق می‌دهد؛ یعنی، چیزی که نتیجه‌ی بخشش است. این می‌تواند شامل هدایای مادی، معنوی، مناصب، امتیازات، یا حتی فرصت‌ها باشد که از سوی شخص یا نهادی به فرد یا گروهی دیگر، بدون چشم‌داشت یا در ازای دریافت، اعطا شده است. در کاربرد عامیانه و رسمی، این واژه همچنان بار معنایی خود را حفظ کرده و به چیزی اشاره دارد که با کرامت و بزرگواری داده شده است.
