آبگینه خانه یا آینه خانه در معنای نخست به بنایی گفته می‌شود که دیوارها و سقف آن با آینه‌های ریز و درخشان پوشانده شده است. این معماری بیشتر در دوران قدیم، به‌ویژه در کاخ‌ها و عمارت‌های اشرافی ایران، کاربرد داشته و جلوه‌ای پر زرق‌وبرق و چشم‌نواز به فضا می‌بخشیده است. انعکاس نور در این آینه‌ها حالتی روحانی و شگفت‌انگیز ایجاد می‌کرد.
در معنای دیگر، واژه آبگینه خانه به ظرف‌ها یا بطری‌های شیشه‌ای نیز اطلاق می‌شود. این استفاده بیشتر برای نگهداری شربت، عرقیات و نوشیدنی‌ها رواج داشته است. در این معنا، آبگینه خانه اشاره به جایگاهی شیشه‌ای دارد که کارکردی ساده‌تر و روزمره‌تر نسبت به بنای آینه‌کاری شده دارد.
بنابراین این واژه هم به جلوه‌ای معماری باشکوه و تاریخی اشاره دارد و هم به وسیله‌ای کاربردی و خانگی. ترکیب «آبگینه» در هر دو معنا یادآور شیشه و شفافیت است، چه در قالب ساختمانی آیینه‌کاری شده، چه در شکل ظرفی شیشه‌ای برای نگهداری مایعات.