داچک

لغت نامه دهخدا

داچک. [ چ َ ] ( اِ ) گوشواره. ( برهان ) ( جهانگیری ). داجک. شنف :
آن شیهه ای که مرکب تندت همی زند
بر خنگ آسمان چو نوای چکاوک است
وان نعل کهنه ای که بیفتد زپای او
در گوش اختران فلک لعل داچک است.شرف شفروه [ در صفت اسب ممدوح ].

فرهنگ عمید

گوشواره.

فرهنگ فارسی

گوشواره
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم