مطلق و مقید متحد السبب

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] مطلق و مقید متحد السبب به مطلق و مقیّد یکسان به لحاظ سبب حکم اطلاق می شود.
مطلق و مقید متحد السبب، آن است که سبب حکم در مطلق و مقید یکسان می باشد، خواه جهت حکم یا کیفیت آن ( ایجاب و سلب ) یکسان باشد یا نباشد؛ مثل این که گفته شود: «اکرم عالما لعلمه و اکرم عالما فقیرا لعلمه»، یا: «اطعم عالما لعلمه و اطعم عالما فقیرا لعلمه» و یا: «ان ظاهرت فاعتق رقبة و ان ظاهرت فاعتق رقبة مومنة». در دو مثال اول، سبب حکم «علم» و در مثال سوم «ظهار» است.در صورتی که مطلق و مقید متحدالسبب باشد مطلق بر مقید حمل می شود، مگر این که هر دو سالبه باشند که به هر دو عمل می شود.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم